Om mijn leven hier in Zweden hier wat meer voor te stellen, vertel ik best eerst iets over de stad waar ik woon.
In de vorige blog vertelde ik al dat ik in Göteborg woon, een stad met een half miljoen inwoners aan de westkust van Zweden. Als je op de landkaart van Zweden kijkt, zie je dat het land in het zuidwesten een vrij lange kuststrook heeft die bezaaid is met kleine schereneilandjes. Göteborg ligt precies bij zo'n scherengebied aan de monding van de brede Götarivier. Je kan al raden dat de kust er hier helemaal anders uitziet dan de rechte strook zand en duinen van de Belgische kust. De kustlijn is hier grillig uitgehakt door de gletsjers van de laatste ijstijd. Vlak voor de kust steken overal rotseilandjes boven de zeespiegel uit die begroeid zijn met een typische mengeling van heide, taaie grassen en windgegeselde dennen. Sommige van die eilandjes zijn onbewoond, en vormen een echt paradijs voor zeevogels. Andere eilanden zijn dan weer wat groter, en hebben idyllische jachthaventjes waar je met de ferry vanuit Göteborg gemakkelijk heen kunt om op je gemak wat op een terrasje te zitten drinken of een fikse wandeling te maken langs de rotskust. Iets wat ik allebei erg graag doe!
Dan is er de stad zelf. Göteborg heeft een mooie historische stadskern met brede lanen en statige gebouwen, alleen is het maar de vraag wat je historisch noemt. De stad is pas in de zeventiende eeuw gesticht, en mist daardoor de charme en de gezelligheid van de middeleeuwse steden uit de lage landen, met hun kronkelstraatjes, gedrongen huisjes en pleintjes overal. Als ik door Göteborg loop, mis ik wel het kleine en het geborgene van een oude stadskern als bijvoorbeeld Gent. Ik mis vreemd genoeg soms ook de lelijkheid die bij onze oude steden hoort. Hier zie je geen afbladderende verf van de gevels, losliggende straatstenen of verwaarloosde bushokjes. Nog voor de eerste sporen van sleet wordt alles preventief vernieuwd en gerenoveerd voor ieders veiligheid en welbevinden. Die efficiëntie zorgt er helaas wel voor dat je soms een gevoel van steriliteit bekruipt, het gevoel dat het soms gewoon niet helemaal echt is. Daarnaast vind ik het soms ook gewoonweg verspilling om dwangmatig al wat oud is per se te willen moderniseren. Zo heeft de lokale busmaatschappij onlangs het oude betaalsysteem met papieren magneetkaarten (die je koopt in de krantenwinkel en ontwaardt in een automaat op de bus – het systeem van De Lijn, zeg maar) vervangen door plastic magneetkaarten (die je als een bankkaart oplaadt in de krantenwinkel en ontwaardt op de bus door te wapperen voor een automaat met magnetisch veld). Heel hightech allemaal, alleen werkt het nieuwe systeem de helft van de tijd niet naar behoren (dan sta je daar als een idioot te wapperen met je kaart) en dát terwijl niemand eigenlijk problemen had met het oude systeem. Tja.
De grootste aantrekkingskracht van Göteborg vind ik zelf de natuur overal in de buurt. Op een toeristische bootje in de stad heb ik geleerd dat zeven procent van de oppervlakte van de stad uit park en bos bestaat. En dat is niet gelogen. Op een paar honderd meter van mijn appartement ligt een sportterrein tussen de bomen waar ik snel even de benen kan strekken om wat frisse lucht op te doen. Als ik wat meer tijd heb, dan wandel ik naar de botanische tuin die op een kilometer of twee van de deur ligt. Ondertussen moet ik - net als de meeste andere Zweden - toch minstens één keer per dag naar buiten voor een kort wandelingetje. In de lange winter wil je gewoon eens van tussen die vier muren uit om te profiteren van de paar uren goed licht buiten. In de lente wil je dan weer niets missen van het barsten van de knoppen, het eerste frisse lentegroen, de belofte van een zomer bries… iets waar je in die donkere wintermaanden zo smachtend naar uit zat te kijken. Nu nog kan ik niet geloven hoe intens groen de natuur weer is. De bloesems zijn pas uitgebloeid, de seringen staan nog overal in de stad heerlijk te geuren. De overgang van winter naar zomer is hier zo intens en krachtig dat het een mens haast duizelt. Ik denk dat het trouwens tijd is voor een wandelingetje in de stad vanavond, eens kijken wat er nu weer in bloei staat…
Hej då!
Evie Coussé (Göteborg)
Foto: De kustlijn in Zweden is grillig uitgehakt door de gletsjers van de laatste ijstijd.