Na een paar dagen keihard werken vond ik dat ik wel een beloning had verdiend. Er is nauwelijks een betere beloning voor een vrouw dan nieuwe schoenen. Tegenwoordig kun je die comfortabel vanuit je bureaustoel kopen, net als trein- of concertkaartjes. Dat wou ik ook eens proberen. De voorpret was groot: ik kon bijna niet wachten om de knalroze exemplaren van de foto eindelijk aan mijn voeten te zien glimmen. Maar ik moest geduld hebben en natuurlijk een paar dagen langer dan de webwinkel had beloofd.
Dat een schoenendoos niet in de gemiddelde brievenbus past, was me uiteraard duidelijk. Maar dat noch ik, noch één van de buren op het moment van het thuisbezorgen aanwezig zou zijn, had ik niet ingecalculeerd. Het resultaat was een kaartje in de brievenbus: ik kon het pakket de eerstvolgende werkdag bij het postkantoor ophalen. Inderdaad, bij het kantoor met de onhandige openingstijden waar je altijd een uur in de rij staat. En dat een paar kilometer verder weg ligt dan het dichtstbijzijnde winkelcentrum. De volgende dag moest ik dus alsnog uit mijn bureaustoel overeind komen, om onder werktijd mijn online aankoop op te halen. Maar de beloning lonkte en de voorpret was nog net groot genoeg.
In het pakje zat het gedroomde paar roze muiltjes dat ik had uitgekozen. Maar - uit was de pret - het elegante schoeisel kon mijn bultige tenen niet in bedwang houden. En waar het schoentje knelt, zijn er maar twee oplossingen: de voeten volgens de Chinese traditie inbinden, of de schoenen terug naar de (web)winkel. In dit geval: weer naar het postkantoor. De hele actie - online uitkiezen, aanmelden, bestelformulier invullen, post uithalen, pakket ophalen, uitpakken, passen, inpakken, retourformulier invullen, terugbrengen - heeft me alles bij elkaar zowat een werkdag gekost. Er zit niets anders op dan die aanstaande zaterdag in te halen. Als alle andere vrouwen lekker naar het winkelcentrum gaan.
Janneke Diepeveen (Berlijn)
Webwinkelen
