Vrije dag in Suriname. We maken een boottocht langs voormalige plantages aan de oever van de Commewijnerivier. De kapitein heet Vincent. Tony, de gids, zorgt voor hapjes, drankjes en een woordje uitleg. Hij wijst ons op de zwemvesten en geeft een paar algemene veiligheidsinstructies. ‘Veiligheid is een religie’, benadrukt hij. Aan de boottocht nemen voornamelijk Hollandse bejaarde dames deel. Ze brengen de avonden gezamenlijk door in café ’t Vat in Paramaribo samen met andere Hollandse vakantiegangers. Twee dames vertellen ons dat ze ieder jaar een verre reis maken. Ze zijn al in Vietnam geweest, in Thailand, noem maar op. ‘Maar we hebben nog nooit zo weinig foto’s gemaakt als hier in Suriname’, klaagt de ene. ‘Er is hier bijna niks te zien, joh.’
Na een uitgebreide lunchpauze in Frederiksdorp varen we naar het midden van de Commewijnerivier. Tony zegt dat we hier kunnen zwemmen, op voorwaarde dat we een zwemvest aantrekken. Want ‘veiligheid is een religie’. Er wordt een touw met een zwemband uitgegooid als oriëntatiepunt voor de zwemlustigen. Kapitein Vincent duikt als eerste in de rivier. Het zwemvest bungelt rond zijn wat papperige lijf terwijl hij buitelingen maakt in het water. Lies is de volgende die erin springt. Ze is de oudste passagier aan boord. Haar vakantievriendinnen vertellen enthousiast dat Lies een echte waterrat is. En inderdaad, ze zwemt er als een speer vandoor. De zwemband voorbij en steeds verder, met een tevreden grijns op haar gerimpelde gezicht. ‘Goh, de stroming is wel sterk’, horen we haar nog opmerken. Een nieuw samengesteld gezin met een jong kind springt nu ook in het water. Ze klimmen er al gauw weer uit. Zij vinden de stroming veel te sterk. Lies is intussen al zo ver weggedreven dat we niet zeker weten of ze nog steeds glimlacht of toch lichtjes in paniek begint te raken. Tony besluit het water in te gaan en haar achterna te zwemmen. Kapitein Vincent klimt weer aan boord en vaart naar het tweetal toe. Even later helpen ze Lies weer de boot in. Ze glimlacht. ‘Hèhè! Nou Lies, wat een avontuur’, verzuchten haar vakantievriendinnen. We krijgen allemaal een banaan van Tony en het bootje zet koers naar hotel Torarica. Ze hebben in ieder geval wat te vertellen, vanavond in ’t Vat.
Janneke Diepeveen (Berlijn)