Door de tijd heen, zo stellen de auteurs, werd talige homogeniteit in Europa een steeds belangrijker ideaal waardoor meertaligheid over het algemeen als ongewenste afwijking werd gezien. De mening vatte post dat de enige 'goede' vorm van meertaligheid 'standaardtalige' meertaligheid is – de near-native beheersing van prestigieuze vreemde talen. De meertalige realiteit, bijv. van verschillende types migranten werd en wordt daarentegen 'weggemoffeld', of in ieder geval als minder waardevol gezien. De bundel belicht dit thema vanuit diverse regio's in Europa: van België tot de Kaukasus en van IJsland tot Griekenland.