Wij brachten de paasdagen door op vakantie in het nationaal park Harz. Ons hotel, dat vergane glorie ademde, was rustig gelegen in een stadje in Nedersaksen. Bij aankomst begeleidde hotelhouder Reinfried T. ons persoonlijk naar onze kamer. Of we ons ervan bewust waren dat we in de ‘economy’-categorie hadden geboekt en helaas maar een kleine, ouderwetse badkamer hadden? Ja, dat wisten we. Een halfuur later waren we ook op de hoogte van de verbouwingsplannen met alle bijbehorende problemen, de niet altijd even goede verstandhouding met mevrouw de mede-hotelier én het volledige medische dossier van Reinfried T.
Het wás een piepkleine badkamer. Nadat we hadden vastgesteld dat iemand groter dan 1m70 niet op de wc kon zitten zonder met zijn knieën klem te zitten tegen de verwarming, besloten we te gaan wandelen. Voor we gingen wilde Reinfried T. weten wanneer we ’s ochtends bij het ontbijtbuffet zouden verschijnen, wat we wilden drinken en hoeveel broodjes we zouden nemen. En of we een eitje wilden. Hardgekookt, zacht of medium?
Daarmee legden we ons ochtendlijke lot voor de rest van het verblijf vast. Drie paasdagen op rij schoven we om klokslag 9 uur aan de ontbijttafel en beleefden telkens hetzelfde ritueel. Nerveus scharrelde Reinfried T. met broodjes door de volle ontbijtzaal (gedeeltelijk gerenoveerd, maar na twee mislukte liesbreukoperaties moest hij de werkzaamheden stopzetten). Hij verontschuldigde zich ervoor dat de koffie nog niet klaar was (mede-eigenares was ziek en hij moest het hele ontbijt alleen verzorgen). Vervolgens presenteerde hij bij iedere tafel de gekookte eieren (trots, alsof hij ze zelf had gelegd): “U had twee hardgekookte besteld, hè? Oh, één hard en een medium? Tja, dan moet ik er nog gauw eentje bijkoken. Of neemt u dit zachte ei? Het is sowieso eerder medium hoor.” Het spreekwoord ‘eieren kiezen voor je geld’ kreeg ineens een nieuwe betekenis.
Wij en de andere hotelgasten wisten niet goed of we geamuseerd of geïrriteerd waren door Reinfrieds ontbijtheisa. Maar ach, het was paasvakantie. Wat deden die eieren ertoe.
Janneke Diepeveen (Berlijn)