Ons Erfdeel viert zestigste jaargang met nieuwe vormgeving en Staat van de Unie
Vlaanderen en Nederland vormen anno 2017 geen lotsgemeenschap. Of ze ooit eenzelfde lotsbestemming kunnen hebben, weet ik niet. Wat ze wel duidelijk vormen, is een belangengemeenschap. Alleen al daarom is samenwerking belangrijk waar het kan, waar het nuttig en nodig is. Vlaanderen en Nederland zijn elkaars dichtste buitenland omdat ze dezelfde taal spreken, een gedeelde geschiedenis hebben van aantrekking en afstoting, en meer verstrengeld zijn dan ze wel denken.
Dat schrijft hoofdredacteur Luc Devoldere in zijn inleiding bij het eerste Ons Erfdeel-nummer van 2017, een jubileumjaar, want het blad viert zijn zestigste verjaardag.
Vernieuwde vormgeving
Het Vlaams-Nederlandse culturele tijdschrift Ons Erfdeel krijgt voor die gelegenheid een vernieuwde vormgeving. Het hele blad wordt voortaan in kleur gedrukt, waardoor we beter kunnen uitpakken met beeldmateriaal. Ook is de presentatie van de artikelen aangescherpt met uitgelichte quotes, inleidingen en tussentitels.
Inhoudelijk blijven we de vertrouwde kwaliteit brengen: artikelen over wat reilt en zeilt in de Lage Landen op het vlak van taal, literatuur, cultuur en maatschappij. “Over dat deltagebied aan de Noordzee, een strategisch gelegen hub tussen Noord- en Zuid-Europa, wil Ons Erfdeel blijven informeren, opiniëren en reflecteren”, schrijft Devoldere. Dat doen we met diepgang en nuancering, in stukken geschreven door auteurs – zowel gevestigde waarden als opkomend talent – met een heldere pen.
Benieuwd? Doorblader en lees hier alvast een paar pagina's. Als dat naar meer smaakt, dan kunt u hier een gratis nummer aanvragen.
Staat van de Unie: Nederlands in de wereld
Volstaat liefde voor de taal om het Nederlands in het buitenland te promoten, of moeten daar ook middelen tegenover staan? Ons Erfdeel 1/2017 opent met een verslag van ons debat over het Nederlands in de wereld. Dit is onze eerste Staat van de Unie, een reeks van vier debatten en evenveel artikelen waarin we samen met deBuren belangrijke gebieden in de Vlaams-Nederlandse samenwerking evalueren. Meer informatie daarover vind je hier.
Geschiedenis van de Nederlandse literatuur
Nu De weg naar het binnenland is verschenen, Tom Verschaffels boek over de literatuur van de achttiende eeuw in de Zuidelijke Nederlanden, is de door de Taalunie opgezette reeks Geschiedenis van de Nederlandse literatuur compleet. We blijven in dit nummer lang stilstaan bij dat prestigieuze project – het laatste in zijn soort dat in druk verschijnt? Jo Tollebeek situeert het boek van Verschaffel in de hele reeks; Joep Leerssen schrijft een diepgravende, lovende recensie van Verschaffels boek.
Nog meer literatuur? Thomas Heerma van Voss beschrijft op onderkoeld-hilarische wijze hoe hij alle onverkochte exemplaren – 966 – opkocht van Ultimatum, de thriller die hij samen met zijn broer Daan schreef. “Wellicht zal ik nu voorgoed gezien worden als die halvegare die zijn eigen boeken probeert te verpatsen.” Ludo Simons haalt herinneringen op aan literatoren die hij heeft gekend, ontmoet of meegemaakt: Gerrit Borgers, Maurice Gilliams, Gerard Reve, Clara Eggink, Hugo Claus en… Lode Craeybeckx én Frans Van Cauwelaert.
Vertaler Barber van de Pol zingt de lof van haar collega Robbert-Jan Henkes, wiens stem in al zijn vertaalwerk tot in alle hoeken en gaten klinkt, en Michiel Leen doek opnieuw in de boeken van Johan Daisne. Valt dat immense oeuvre vandaag nog af te stoffen? Uitgebreide recensierubriek
En er is natuurlijk de Boeken-rubriek, waarin meer dan dertig recente publicaties worden besproken: dichtbundels van Mischa Andriessen en Idwer de la Parra; romans van Jeroen Olyslaegers, Bart Koubaa, Peter Terrin, Emy Koopman, Margriet de Moor, Alfred Birney, Dimitri Verhulst, Walter van den Berg en Marc Reugebrink; biografieën over Wannes Van de Velde en Rob van Gennep; non-fictieboeken over Vrij Nederland en de Nederlandse cultuurgeschiedenis; Geert Mak over de familie Six en René van Stipriaan over Hollandse botheid; en egodocumenten van Cees Nooteboom en Gerbrand Bakker. Watertanden bij kunst
Liefhebbers van oude kunst kunnen watertanden bij het uitgebreid geïllustreerde artikel over maaltijdstillevens in het Mauritshuis (de tentoonstelling Slow Food loopt van 9 maart tot 25 juni 2017). Natasja Kensmil heeft met het monumentale Hellmouth een nieuwe standaard gezet in de Nederlandse schilderkunst, schrijft Tineke Reijnders. En als er een Nobelprijs voor theaterregie zou bestaan, dan zou Ivo van Hove anno 2017 een goede kans maken, stelt Jos Nijhof in een uitvoerige analyse van Van Hoves succesparcours.
Kortere beschouwingen zijn er tot slot over het beeldend werk van Dries Verhoeven (of is het toch performancekunst?), Museum BELvue in Brussel, de ‘hutspotwestern’ Brimstone van Martin Koolhoven, de kunst met weerhaakjes van Sarah & Charles (je ziet hun werk op de kaft van het nummer), theatergroep Suburbia, fotograaf Max Pinckers en het designmeubilair van Gispen, dat al honderd jaar wordt gemaakt, maar nog altijd flexibel, lenig en veerkrachtig is.
Net als Ons Erfdeel op zijn zestigste verjaardag!
We hopen dat u in uw medium aandacht kunt besteden aan onze publicatie.
We wensen u alvast veel leesplezier toe.
Bron: Ons Erfdeel |
|
|
