Vorig jaar vroeg mijn Engelse buurvrouw, de aanstichtster van de Nederlandse taalavonden, waar ze met haar gezin Koninginnedag in Eindhoven kon vieren.
Het jaar ervoor woonde ze nog in Engeland en was haar man, die hier al in Eindhoven werkte, vast komen te zitten in de hordes oranjevierders op het station en tussen de harde bassen van de Koninginnedancefeesten in het centrum. Die drukte wilde ze met drie kleine kinderen vermijden.
Ik nodigde haar uit om spulletjes te gaan verkopen op de vrijmarkt in de wijk. Zoals een carbootsale? vroeg ze. `Zoiets maar dan op een kleedje', legde ik uit. Dat zag ze wel zitten.
Ik nam me voor om oud speelgoed van zolder uit te zoeken, maar ik kreeg bijna overal een veto van zoonlief. Al had hij er al tijden niet naar omgekeken, toch waren de meeste spullen hem nog te dierbaar om op een kleedje te leggen. Daarom besloot ik cup cakes te bakken voor 30 april en die te verkopen. De buurvrouw bood aan om de cakejes van een glazuurlaagje te voorzien. Vele handen maken licht werk.
Natuurlijk wil ik altijd alles te snel doen en zoveel mogelijk tijd besparen. Daarom maakte ik de fatale vergissing om het magnetronrecept van de cup cakes toe te passen. 12 cakejes in 17 seconden! Zo heb je al snel twee schalen vol. Al snel voelde ik echter nattigheid. Of nattigheid? Eerder beton. Want zo voelden de cakejes aan. Het glazuren lieten buurvrouw en ik achterwege.
Vertwijfeld vroegen we ons af wat we nu moesten met twee schalen onverkoopbare cakejes. Weggooien is zonde.
De buurvrouw kreeg een lumineus idee idee. De mensen laten raden hoeveel cakejes in de schalen zitten. We maakten een bordje: `Raad aantal cup cakes en win een mooie prijs.' Prachtig. De bezoekers van de vrijmarkt hadden echter andere plannen met die, volgens ons, oneetbare zoete keien. De kinderen aten met smaak de gratis cakejes op. En wij hadden de grootste lol om het onverwachte succes van de misbaksels. Toen de oudste zoon van de buurvrouw zijn nieuwe gouden fiets voorreed die hij net voor één euro had gekocht was mijn Engelse buurvrouw helemaal om.
Vorige week bij de taalavond vroeg één van de dames: `Waar kan ik naar toe met Koninginnedag?' Ik hoefde geen antwoord te geven, de buurvrouw was me voor: `Ga mee speelgoed verkopen op de vrijmarkt! Dat is heel erg gezellig, Dutch gezellig!'
Ingrid Magilsen (Eindhoven)
www.magilsen.nl