Promoveren is iets heel bijzonders. De betekenis van die gebeurtenis begrijpen alleen degenen die een doctortitel dragen. Nooit eerder heb ik zo veel verschillende gevoelens tegelijk gehad als op dinsdag 26 juni 2012.
Ik zag waanzinnig tegen mijn promotie op, omdat het voelde alsof ik me nu moest rechtvaardigen voor datgene waar ik jarenlang mee bezig was geweest. Tegelijk was het een moment waar ik ongelofelijk naar uitkeek, omdat het een feestelijke bekroning van mijn werk zou betekenen en mijn ouders, collega’s en vrienden dat samen met mij zouden beleven. Het was ook een moment waar ik bang voor was: stel dat mijn presentatie mis zou gaan, ik tijdens de discussie geen woord uit zou kunnen brengen, of het helemaal niet zo feestelijk zou eindigen als ikzelf hoopte of mijn ouders, vrienden en collega’s misschien verwachtten. Die angst uitte zich in nervositeit, waarschijnlijk zelfs de ergste zenuwen die ik ooit heb gevoeld, met zweten en de bibbers toe. Vreemd genoeg ging die angstige nervositeit hand in hand met een soort basisvertrouwen dat het allemaal wel goed zou komen. En heel in de verte - heel bescheiden en amper merkbaar - borrelden er gevoelens van trots. Omdat ik het zou durven, daar vooraan gaan staan en het publiek vertellen over mijn onderzoek. Omdat ik het toch maar heb volgehouden, jarenlang bezig te zijn met hetzelfde onderwerp, terwijl me dat bloed, zweet en tranen heeft gekost. Maar natuurlijk was ik ook vreselijk onzeker om daar vooraan te gaan staan. Ik vroeg me af of ik het na al die jaren eigenlijk allemaal wel écht begrepen had. En of ik niet iets fundamenteels over het hoofd had gezien.
Gemengde gevoelens dus, maar één gevoel heb ik niet gehad: spijt. Integendeel. Een belangrijke fase in mijn leven is afgesloten, dat is beter gelukt dan ik had durven dromen, en nu is het tijd voor iets nieuws. En dat geldt ook voor deze blog. Ik heb met veel plezier mijn blogbijdrages geschreven, maar nu is het tijd dat iemand anders het woord neemt. Ik ben alvast benieuwd naar de nieuwe blogger!
Janneke Diepeveen (Berlijn)