Het slotdiner van het Colloquium Neerlandicum, op vrijdag 26 augustus in Huize Heyendael in Nijmegen, vormde ook het afscheidsfeest voor IVN-directeur Iris van Erve. Iris werd bij deze gelegenheid toegesproken door Eric Mijts, lid van het Groot Bestuur.
De voorzitter vroeg mij laatst om Iris toe te spreken bij het slotdiner van het IVN-colloquium. Dat doe ik graag. Zoals altijd schets je eerste gedachten voor een dergelijke rede, maar de inzichten van deze week hebben mijn verhaal bijgestuurd.
Ik ben een echte IVN'er: dankzij de IVN heb ik als individu een netwerk opgebouwd binnen de intra- en extramurale neerlandistiek, waardoor onderwijsuitwisseling, samenwerking in onderzoek, kennisdeling, publicaties en samen leren omgaan met beleid mogelijk werden. Dit zijn een paar van de speerpunten die uit mijn IVN-lidmaatschap voortvloeien.
In de laatste 20 jaar – zolang ben ik ongeveer lid van de IVN – is de rol van de directeur van het bureau van de IVN daarin in stijgende mate leidend geweest. Sinds 1 september 2015 wordt die rol vervuld door Iris van Erve, zij stopt helaas.
Laten we eens kijken naar een paar van de taken die zij daarin vervult. Op Iris’ LinkedIn-pagina vind ik een beknopt takenpakket:
"De belangrijkste activiteiten zijn: het wetenschappelijk tijdschrift Internationale Neerlandistiek, de reeks Lage Landen Studies, de uitgave VakTaal, ondersteuning van bijscholing en regionale conferenties, onderzoeksbegeleiding en het organiseren van een driejaarlijks congres waar de internationale neerlandistiek centraal staat. Het doen van onderzoek, analyse en rapporteren ervan: Neerlandistiek Mondiaal (2018), De staat van het Nederlands in de wereld (2017). Deelname aan:
- commissie projectfinanciering i.s.m. Dutch Culture, Taalunie
- projectgroep veldanalyse Taalunie
- platform Vertrokken Nederlands i.s.m. o.a. INT, Onze Taal, NOB, Taalunie"
Als dusdanig ben je dan directeur, colloquiumregisseur, eindredacteur, administrator, neerlandicus, netwerker en netwerkonderhouder.
Veel mensen laten zich op zulke rollen voorstaan. Iris niet. Neem nu Voortvarend Nederlands, digitaal initiatief als alternatief voor de uitgestelde conferentie van 2021. Lees eens het verslag, het staat vol van ronkende namen, maar daar waar bekende tv-presentatoren hun programma vaak zonder blikken of blozen naar zichzelf vernoemen, blijkt de gespreksleider van Voortvarend Nederlands wel eens iets te bescheiden te zijn: haar naam – Iris – komt niet voor in het verslag van 6 bladzijden.
Als directeur stel je ook de IVN-nieuwsbrief samen. Natuurlijk schrijft de voorzitter af en toe ook een serieus stukje tekst, maar de nieuwsbrief komt eigenlijk van de directeur. U ontving allen de volgende tekst op 1 maart 2022: "Hier is het lente, een tijd vol beloften. De belofte van – het begin van – het einde van een pandemie. De belofte van een zonnetje dat al echt verwarmt. De belofte van krokussen, narcissen en knoppen aan takken. En de belofte van een weergaloos colloquium ergens einde zomer." Dat is een bloemrijke inleiding van de IVN-nieuwbrief, langzaamaan leert de auteur het volledige lezerspubliek daarmee ook van bloemen houden. Voor wie de link mist: een Iris is ook een bloem.
Het was lente, de tijd van de belofte van de komst van het colloquium, het is nu zomer, de tijd van het colloquium zelf, en voor velen van ons, dankzij de IVN, ook de tijd van nieuwe kruisverbanden en nieuwe projecten. Een tijd van opbloeien, samen met elkaar. Daar is ook ruimte voor nodig, en licht.
Voor Iris is dat de ruimte van een nieuwe uitdagende baan. We gaan Iris ontzettend missen, als directeur, als enthousiaste meedenker en aanjager, als echte IVN'er die alle verschillende belangen van onze vereniging met hart en ziel verdedigde. We verwachten dan ook eigenlijk – het is in de wandelgangen soms grappend, soms meer serieus al gezegd – dat Iris in 2025 ook een lezing zal geven bij het colloquium (of het “wereldcongres van de neerlandistiek”) van de IVN in Brussel.
Iris, we hopen dat je een IVN'er blijft, we zijn je zeer dankbaar voor alles wat je voor ons gedaan hebt.
Dank namens allen, aanwezig én afwezig. De afwezigen hebben ongelijk.
Tekst: Eric Mijts
Foto: Giel van Strien