Deze blog is een vervolg op een eerdere blog van Meritha Paul getiteld "De schrijver zonder hoed", naar aanleiding van Gerbrand Bakkers bezoek aan Zwitserland.
Na de workshop hebben we slechts anderhalf uur voordat de avondlezing begint. De zaal wordt haastig ingedeeld, waarbij zelfs het schoolhoofd een handje meehelpt. Ik ben tevreden met het eindresultaat: op het podium staan een tweepersoonsbankje en hoge tafel met daarop twee glazen en een anderhalve literfles water.
Als de lezing begint, vallen vreemd genoeg de zenuwen mee. Er zitten veel Nederlanders in de zaal, maar ook veel Engelsen, een paar Amerikanen en een handjevol geïnteresseerden uit landen als Azië, Brazilië en Australië. Ik begin met een korte introductie van Bakker voor diegenen die hem niet kennen.
Na mijn introductie, leest Bakker voor uit The Twin. Er komen kritische en toch ook wel indringende vragen uit het publiek. Hij antwoordt echter openhartig en zonder gêne, soms ook laconiek. Maar zelfs een ogenschijnlijk laconiek antwoord krijgt diepgang, doordat hij over de vraag blijft doordenken en zijn antwoord aanvult. Gerbrand is een nuchter mens, een mooi mens, zonder kapsones of poeha.
De volgende dag op de universiteit, stel ik Bakker voor aan het hoofd van de Abteilung Niederlandistik Chris, met wie ik deze tweede lezing modereer. De ambassadeur Anne Luwema en haar senior beleidsmedewerker Saskia zijn al vroeg aanwezig. Na een paar inleidende woorden, geeft Chris de ambassadeur het woord. Ze geeft aan dat het versterken van het imago van Nederland in Zwitserland tot een van de taken van de ambassade behoort. Boeken zijn bijzonder geschikt om de Nederlandse cultuur te verspreiden en Nederlandse auteurs zijn dan ook ideale vertegenwoordigers. Sinds 2016 is het aantal vertaalde werken vanuit het Nederlands naar het Duits drastisch gestegen. Bakkers boeken dragen bij aan deze stijgende trend.
Als Bakker voorleest uit Jasper und sein Knecht, is hij weer één met de zaal. Hij luistert belangstellend naar de vragen en geeft de mensen waar ze voor gekomen zijn. Evenals de ambassadeur staat ook híj even stil bij de vertalingen van zijn boeken. Na afloop nodigt de ambassadeur ons uit voor de lunch. Het is gezellig. Er wordt over koetjes en kalfjes gesproken. Er wordt gelachen. Ik heb van Bakkers bezoek aan Zwitserland genoten en kan na afloop alleen maar zuchten: wat een heerlijke man is dat toch.
Meritha Paul (Londen)
Lees de uitgebreide versie van het vervolg van Bakkers bezoek op https://merithapaultranslations.wordpress.com/.