Waar ik werk, in de Letterenfaculteit van Leuven, zitten de meeste taalkundigen op de tweede verdieping. Hoewel er verder in het gebouw ook nog wel collega’s werkzaam zijn, is de tweede verdieping toch de echte taalkundige verdieping. We hebben daar een drukbezochte koffiekamer. Want zoals de literatuur aangedreven wordt door alcohol, zo loopt de taalwetenschap op koffie. Het is een bescheiden en tamelijk kale ruimte. U vindt er onze postvakjes, een printer voor algemeen gebruik, een groot en overvol prikbord, en thermoskannen met koffie, die voortdurend aangevuld worden. Ook van andere verdiepingen komen de taalkundigen hun koffie meestal bij ons drinken. Nee, we zitten er nooit tegelijkertijd. Dat zou trouwens niet kunnen, met zo’n zeventig of tachtig man in dat ene kamertje. Het is er wel een komen en gaan. Bijna altijd zijn er wel een, twee of drie aanwezig.
Omdat onze koffiekamer in een gang is waar ook studenten rondlopen en ander volk op zoek naar inlichtingen, moet menigmaal naar het secretariaat verwezen worden. Zo vaak, dat we op de deur van de koffiekamer een papier hebben geplakt met een verwijzing naar dat secretariaat. Dit staat er: WEND U TOT HET SECRETARIAAT IN LETT 02.29. Over dat papier is bij ons een hevige twist uitgebroken.
Volgens sommige collega’s is dit namelijk niet juist gespeld, en zou er moeten staan WENDT U. Iemand van deze mening heeft toen op een onbewaakt moment er een T bijgeschreven. Dat stond niet fraai, maar getuigde natuurlijk wel van zin voor perfectie. Iemand anders, duidelijk van een andere mening, heeft vervolgens met type-ex die toegevoegde T onzichtbaar gemaakt. De dag daarop was er over de type-ex een nieuwe T toegevoegd.
Dit kon natuurlijk zo niet doorgaan. De meningen bleken verdeeld, en beide kampen hadden vernuftige argumenten voor hun gelijk. Vraagt u me niet wat die argumenten waren, want daar heb ik me nooit in verdiept; maar neem van me aan dat er aan beide zijden solide argumenten waren. Voor de T en tegen de T. Zelden zijn na de begindagen van de generatieve taalkunde de discussies in de taalwetenschap zo hoog opgelaaid. Omdat een echt compromis niet mogelijk was, is ernstig overwogen om dan maar beide vormen te geven, en elk voorzien van argumentatie. De deur is groot genoeg voor een paar extra A4-tjes.
Op de een of andere manier is daar niet van gekomen. Ik weet niet waarom niet. Misschien dat de woordvoerders van de ene partij weggepromoveerd zijn of met pensioen gegaan. Als u nu onze tweede verdieping bezoekt, ziet u enkel nog WEND U. Maar wie nauwkeurig toeziet, zal merken dat er vlak achter de D een witte sticker geplakt zit.
Joop van der Horst (Leuven)