In Shanghai heb ik altijd tijd te kort. Er is hier zoveel te zien, te doen, te horen dat het elke dag weer kiezen en verliezen is. Ook voor onze studenten was er de afgelopen weken een mooi aanbod.
Vlak na de publicatie van mijn vorige blog kwamen er drie logopedistes in opleiding uit Rotterdam stage lopen. Vijf weken lang hebben zij onze studenten individueel begeleid en advies gegeven. Het werk van Dionne, Marleen en Mariska begint zijn vruchten af te werpen en tijdens de laatste reeks spreekbeurten hoorde ik duidelijk waarop iedere studente aan het oefenen is: de één maakte de ‘s’ scherper zodat het geen Chinese ‘sj’ meer was, de andere liet de ‘r’ meer rollen, nog een andere studente deed hard haar best om van de ‘ie’ en ‘ee’ geen ‘ei’ meer te maken. Heerlijk om te horen hoe hard ze hun best doen om de tips die ze kregen ook toe te passen.
Oefenen in de praktijk met moedertaalsprekers konden ze ook tijdens de Dutch Days, een reeks evenementen om Nederland en vooral de Nederlandse bedrijven te promoten. Vaak waren de lezingen en activiteiten in het Engels, maar toch kregen onze studenten ruimschoots de kans om met Nederlandstaligen gesprekken aan te knopen. Toen we tijdens de colleges terugblikten op de stagedagen, werden er leuke, ontroerende en grappige anekdotes uitgewisseld: als je pas een taal leert, zorgen kleine, talige misverstanden en culturele onwetendheden soms voor onvoorziene situaties.
De afgelopen weken studeerden de studenten hard voor de tussentijdse examens, liepen ze stage en kwamen ze tussendoor (meestal) naar de colleges, maar dat was niet alles: op vrijdag 10 mei deden we als groep ook mee met een zangwedstrijd georganiseerd door de universiteit. Alle vakgroepen werden uitgenodigd om in hun eigen taal een lied te brengen. Onze studenten kozen voor het lied Alle meisjes aan de macht van de Vlaamse Yasmine: een mooi, sterk en toepasselijk lied, maar met een nogal lange en moeilijke tekst. Tussen de 27 deelnemende groepen vielen we zeker niet uit de toon en met onze fel oranje T-shirts van het kroningsfeest aan, konden ze niet naast ons kijken. Het publiek wiegde en klapte mee op het ritme dus dat zat goed. En toen ik zo tussen de studenten en naast Yiyao Wang, het hoofd van onze vakgroep, op het podium stond van die gigantische concertzaal dacht ik: ‘weer een herinnering om te koesteren’.
Helga Christine Maes (Shanghai)