De IVN bestaat dit jaar veertig jaar. Daarom vertalen IVN-leden en bezoekers van de website vijf oorspronkelijk Nederlandstalige gedichten die elk op een geheel eigen wijze zeer toepasselijk zijn voor het jubileum. Eerder presenteerden wij al Spaanse vertalingen van Woorden van Hanny Michaelis en van Nieuwe klinker van Maarten Inghels, en een Franse vertaling van Ochtend aan de Gariepdam van Miriam Van hee.
Bernard de Coen (Katholieke Universiteit Leuven) vertaalde Rutger Koplands Tijd naar het Frans.
Tijd
Rutger Kopland
Tijd – het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd mooi te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe nu we leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo\'s van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachten is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind |
Le temps
Le temps – il est étrange, il est aussi étrangement beau
qu’on ne saura jamais ce que c’est
et pourtant, combien de ce qui vit en nous est plus ancien
que nous, combien de cela nous survivra
ainsi qu’un nouveau-né regarde comme s’il regardait
quelque chose en lui-même, y aperçoit quelque chose
qu’il a reçu à emporter
ainsi que regarde Rembrandt sur les derniers portraits
de lui-même comme s’il voyait où il se rend
un lointain au-delà de nos yeux
il est étrange mais aussi étrangement beau de songer
qu’un jour personne ne saura plus
que nous ayons vécu
de songer quel maintenant nous vivons, quel ici
mais aussi quel néant notre vie serait sans
les échos des profondeurs insoupçonnées dans notre tête
ce n’est point le temps qui passe, mais toi, et moi
en dehors de nos pensées il n’est point de temps
cet été nous nous tenions au bord d’une vallée
autour de nous rien que du vent |
